درختان نزار در رخت هاي عزا
به پيري سنگها
عزاداران عشق(عشقي كه در اينجا
(خورشيد بوده و تركشان كرده
هيچوقت ناله و شيونشان ساكت نخواهد شد
آه آخر چند بار ماه در اين درياچه هاي سياه
(چشم هاي ما)
باز تابيد؟
شايد به همين خاطر است كه هنوز مي توانيم شيون مردگان
عاشقان مرده) را بشنويم)
آه آنها(خودمان!) خيلي پيرند و اندوه بي پاياني را تحمل مي كنند
فلاكتي دير پا
و زيبايي تلخ و باستاني
آنها كه دشت را با رنج درون سينه شان و لذت فرساينده مي پيمايند
(تا خورشيد را پيدا كنند دوباره)
آوخ!!كه سودايشان بيهوده است!
همانا كه آنها (زنده) دفن شده اند و جاودانه مرده اند!!
آه آنها(خودمان!) خيلي پيرند و اندوه بي پاياني را تحمل مي كنند
فلاكتي دير پا
و زيبايي تلخ و دهشتناك....