O günü asla unutamıyorum.
Canım annem bana nazikçe şey dediğinde:
"Gidiyorsun, canım oğlum,
Her zaman anneciğinin neşesi olacaksın.
Şimdi bu dünyayı dolaşmak için gidiyorsun
Bir daha evine geri dönemeyebilirsin
Ama hatırla, göklerde yaşayan İsa
Seni muazzam gözleriyle izliyor.
Dünya eski günahlar ve dertlerle dolu
Ve bir sürü üzüntü olacak gittiğin her yerde
Ama unutma her yerde olan İsa
Eğer başın belaya girerse,
Seninle orada buluşacak.
Onun yüzünden önce boyun eğersen eğer
Ve ona, kurtarıcı merhameti için güvenirsen, şimdi
Bir yükün olursa,
O yolunu aydınlatacak
Ve emin ol ki sana hep doğru yolu gösterecek."
Şimdi canım annemi düşünüyorum da
Ne kadar da beni teselli etmeye çalışırdı
Serseri zihnim yoldan çıkarken
"Oğlum, yolunu kabullen." diyerek.