Οι νύχτες γίνονται όλο και μικρότερες
Δεν ξέρω που να πάω
Και γίνομαι μεγαλύτερη
Και αρχίζει να εμφανίζεται
Και από τότε που άφησα την μητέρα μου
Είναι πολύ δυσκολότερο να ξέρω
Πως να κάνω την δικιά μου ζωή εδώ
Πως να κάνω το δικό μου σπίτι
Χορωδία:
Δεν θέλω να ξυπνήσω μόνη
Δεν θέλω απλά να γίνω καλά
Δεν θέλω να κρατηθώ στην ελπίδα
Ξέχνα τι είχα στο μυαλό μου
Θυμάμαι μια φορά που ένα φιλί στο χέρι ήταν αρκετά
Γιατί ξέρουμε πως αισθανόμασταν
Ξέραμε τι σήμαινε να αγαπιέσαι
Άλλα από τότε που άφησα τον πατέρα μου
Είναι πολύ δυσκολότερο να ξέρω
Πως να ζήσω την δικιά μου ζωή εδώ
Όταν το μόνο που χρειάζομαι είναι σπίτι
Χορωδία
Καθώς τα πρόσωπα αρχίζουν να ξεθωριάζουν
Γλιστράνε μέσα από τα χέρια μου
Είναι το μέρος που φτιάχτηκε η καρδιά μου
Και τα πόδια μου πάντα θα προσγειώνονται