もしも命が描けたら [Moshimo Inochi ga Egaketara] [Thai translation]

ฉันอยู่ในป่าคนเดียว

ในค่ำคืนที่พระจันทร์ช่างงดงามขนาดนี้

แล้วก็มีภาพความทรงจำในวันเก่าๆ

ก่อนที่ฉันจะออกเดินทางจากโลกนี้ผุดขึ้นมา

ถึงชีวิตจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรก็เถอะ

แต่แม่ที่แสนใจดีก็อยู่ข้างๆฉันมาตลอด

แล้วก็บอกว่าชอบรูปที่ฉันวาดเสมอ

แถมยังยอมทิ้งความฝันของตัวเองแล้วทำงานเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวด้วย

แต่ถึงอย่างงั้นเราก็ต้องจากกันไป

ในตอนนั้นแหละที่ฉันได้เจอเธอ

ได้ตกหลุมรักเธอ

แล้วก็ได้รู้ว่าความรักมันคืออะไร

ทั้งที่คิดว่าน่าจะมีความสุขแล้วแท้ๆนะ

แต่ทำไมสิ่งสำคัญในชีวิตฉันมันถึงค่อยๆหายไปกันล่ะ

ถ้างั้นฉันเอง

ก็ควรบอกลาโลกนี้เหมือนกันแล้วล่ะ

ในค่ำคืนที่จันทร์เต็มดวงสาดส่อง

ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ

จะไปหาเธอที่ตรงนั้นเอง

รักนะ แต่ขอโทษจริงๆ

แล้วตอนนั้นเสียงของเธอก็ดังขึ้นมา

"ถ้าเกิดว่าเธอทำให้ทุกอย่างจบสิ้นลงด้วยมือตัวเองล่ะก็

เธอก็จะไม่ได้เจอใครอีกทั้งนั้นนะ"

ฉันน่ะทำให้ทุกอย่างจบลงไม่ได้จริงๆ

เลยตกลงมาที่พื้น แล้วพระจันทร์ก็มาชวนฉันคุย

หลังจากนั้นฉันก็ได้พลังวิเศษมา

มันคือพลังที่ถ้าวาดอะไรไปแล้วสิ่งนั้นจะมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างเช่นทำให้ต้นไม้ใบหญ้ากลับมาเขียวชอุ่ม

แต่มันก็แลกกับเวลาที่ฉันจะได้ใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ด้วย

วาดรูปต่อไปเรื่อยๆ แบ่งพลังชีวิตออกไปเรื่อยๆ

จนตอนที่เริ่มรู้แล้วว่าฉันจะมีชีวิตไปทำไม

ตอนนั้นก็ได้เจอเธออีกคน

เธอที่แบกรับความเศร้าแล้วใช้ชีวิตมาเรื่อยๆ

เธอที่โกรธฉันที่ออกเดินทางมาคนเดียวแบบนี้

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ก็หลงรักเธอคนนี้ไปซะแล้วล่ะ

แต่เธอน่ะกลับมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว

แต่เขาคนนั้นกลับหักหลังแล้วทำให้เธอเสียใจ

แต่ถึงยังไงเธอก็รักเขาอยู่ดี

และตอนนี้ชีวิตของเขาคนนั้นก็กำลังจะลับหายไป

ฉันมองเธอที่ร้องไห้พร้อมตะโกนเรียกชื่อเขาแล้วก็ตัดสินใจได้

ว่าถ้าฉันมีชีวิตเหลืออีกแค่วันเดียวล่ะก็

ก็จะขอยกชีวิตให้กับการวาดภาพเขาคนนั้นแล้วกัน

แล้วเขาคนนั้น

ก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

ปาฏิหาริย์ที่ฉันสร้างมันขึ้นมา

และน้ำตาของเธอที่หลั่งไหลออกมาด้วยความดีใจน่ะ

ไม่ว่ายังไงฉันก็อยากให้เธอรู้นะ

ความรู้สึกของฉันที่อยากบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย

ว่าฉันน่ะรักเธอมากเลยนะ

เธอน่ะเป็นคนทำให้ฉันรู้ว่าการมีชีวิตอยู่มันน่าดีใจแค่ไหน

ลาก่อนนะ

แล้วฉันก็กลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง

หลับตาลง แล้วก็นึกถึงเรื่องของเธอ

เรื่องของแม่ และเธอคนนั้น

การเดินทางอันแสนยาวนานนี้จบลงแล้วสิ

ในที่สุดก็ได้เจอกันซักทีนะ