یک شبِ گرم و تب‌آلود
آمدی از شهرِ باران
ناگهان از هر جوانه
گل برآمد چون بهاران
ای تو از نسلِ بهاران
ای امیدِ سبزه‌زاران
ای صدایت پاک و معصوم
چون سرودِ چشمه‌ساران
ای نگاهِ تو همیشه
مثلِ دریا بی‌کرانه
ای بلند گیسوانت
خوش‌ترین شعرِ شبانه
ای که نامت در زمانه
گشته در خوبی فِسانه
کرده اینک در دلِ من
آتشِ عشق تو خانه
ای که نامت بر لبِ من
معنیِ خوبِ سرودن
خوش‌ترین ایامِ عمرم
لحظه‌های با تو بودن