Πώς μπόρεσες
Είσαι το ποτάμι
Που χύνεται απ'αυτή τη ζωή
Πώς μπόρεσες
Είσαι το πρωινό πουλί
Που με τραγουδούσε στη ζωή κάθε μέρα
Πέτα μακριά
Είσαι το αίμα μου
Η συγκομιδή των ονείρων μου
Δεν υπάρχει πουθενά ηρεμία για μένα
Και η σιωπή δεν θα σταματήσει
Τίποτα δεν είναι όσο ήσυχο φαίνεται
Το φάντασμα της χαράς μου
Δεν με αφήνει να υπάρχω
Αν με ελευθερώσεις δεν θα τρέξω
Δεν θα τρέξω
Δεν θα τρέξω