چو مرغ شب خواندی و رفتی دلم را لرزاندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را زخواندن واماندی و رفتی
ز باغ قصه به دشت خود سایه ابریست در دل مهتاب
مثل روح آزرده ی مرداب دلم را لرزاندی و رفتی
چون مرغ شب خواندی و رفتی
آخی تو اشک سرد زمستان را چو باران افشاندی و رفتی
سیاه شب لاله افشان شد کویر تشنه گلستان شد
تو می آیی آی تو می آیی ز باغ قصه به دشت خود
ز راه شیری و پر مهتاب آخی تو میباری چو گل باران
به جام نیلوفر مرداب آخی تو میباری چو گل باران
به جام نیلوفر مرداب آی به جام نیلوفر مرداب