Στην πράσινη ματιά της θάλασσας, στην έκταση του ωκεανού
Καράβια και καπετάνιοι, υποταγμένοι στο πλάτος αυτής
Μίλια μακριά από τον κόσμο
Μακριά από τη ματιά της ζωής,
Κρατούν την αποσταση, σύμφωνα με το φορτίο,στο λιμάνι, στο λιμάνι.
Θάλασσα, θάλασσα, κόσμε απύθμενε,
Ο αφρός θροΐζει στα παράκτια κύματα...
Από πάνω σου ανυψώνονται σαν την αυγή,
Από πάνω σου ανυψώνονται σαν την αυγή
Τα νιάτα μας είναι η ελπίδα.
Με τη γέννηση δίνονται στον ναύτη δύο αγάπες - η στεριά και η θάλασσα.
Αυτός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτές,
Με αυτές είναι ευτυχισμένος και περήφανος.
Δύο αγάπες - στη στεριά και στη θάλασσα,
Σε αυτόν ζουν αχώριστα,
Και τα σύνορα μεταξύ τους - είναι το λιμάνι, λιμάνι...
Θάλασσα, θάλασσα, κόσμε απύθμενε,
Ο αφρός θροΐζει στα παράκτια κύματα...
Από πάνω σου ανυψώνονται σαν την αυγή,
Από πάνω σου ανυψώνονται σαν την αυγή
Τα νιάτα μας είναι η ελπίδα.(x3)