ס'ברענט! ברידערלעך, ס'ברענט!
אױ, אונדזער אָרעם שטעטל נעבעך ברענט!
בײזע װינטן מיט ירגזון
רײַסן, ברעכן און צעבלאָזן,
שטארקער נאָך די װילדע פֿלאַמען,
אַלץ אַרום שױן ברענט!
און איר שטײט און קוקט אַזױ זיך
מיט פֿאַרלײגטע הענט.
און איר שטײט און קוקט אַזױ זיך –
אונדזער שטעטל ברענט...
ס'ברענט! ברידערלעך, ס'ברענט!
אױ, אונדזער אָרעם שטעטל נעבעך ברענט!
ס'האָבן שױן די פֿײַער-צונגען
דאָס גאַנצע שטעטל אײנגעשלונגען –
און די בײזע װינטן הודזשען,
אונדזער שטעטל ברענט!
און איר שטײט און קוקט אַזױ זיך...
ס'ברענט! ברידערלעך, ס'ברענט!
אוי, עס קען חלילה קומען דער מאָמענט :
אונדזער שטאָט מיט אונדז צוזאַמען
זאָל אױף אַש אַװעק אין פֿלאַמען,
בלײַבן זאָל – װי נאָך אַ שלאַכט,
נאָר פּוסטע, שװאַרצע װענט!
און איר שטײט און קוקט אַזױ זיך...
ס'ברענט! ברידערלעך, ס'ברענט!
די הילף איז נאָר אין אײך אַלײן געװענדט!
אײב דאס שטעטל א׳ז אײך טײַער.
נעמט ד׳ ק׳ל׳ם, לעשט דאָס פֿײַער,
לעשט מ׳ט אײער אײגן בלוט
באַװײַזט אַז איר דאָס קענט.
שטײט ניט, ברידער, אָט אוױ זיך
מיט פֿאַרלײגטע הענט.
שטײט ניט, ברידער, לעשט דאָס פֿײַער
אונדזער שטעטל ברענט!