Βλέπω σκιές και φως
Να χαϊδεύουν την ομίχλη
Και ακούω φωνές να πετούν
Και να εκπέμπουν την ευχή μας
Για ειρηνικά όνειρα σε μια νύχτα
Φιλημένη από το σεληνόφως
Καταιγίδες καπνού μαστιγώνουν τον δρόμο
Και χωρίς να δικαστούν
Μεταμφιεσμένες σε κάτι γλυκό
Προμηθεύουν όλα τα είδη
Και όλοι οι αποθαρρυμενοι τόνοι συμφωνούν
Και ο κόσμος παραμορφώνεται
Επιθυμώντας ένα στίγμα σκόνης
Σ’αυτον τον τρελό ωκεανό της μοίρας
Την ηχώ μιας ανάμνησης
Και ίσως να είναι λίγο πολύ αργά
Μπλε αποτυπώματα στο χιόνι
Φτάνοντας στο να τα αγγίξεις
Το θερμό φως είναι ακόμα φλογερό
Μέσα από τη βεράντα
Βλέπουμε την σκηνή να πέθαινε ανείπωτη
Έξω από το παράθυρο
Για τα λόγια μου είναι το αλάτι της λαγνείας
Σ’αυτό το πολύτιμο δέρμα
Δύσκολο να το ακούσεις τελικά
Μέσα στην καθημερινή βαβούρα
Τι είναι αν όχι ένα ξόρκι ;
Τυλιγμένο αντίθετα από τη φορά του ηλίου
Για να μας παραπλανήσουν
Αγκίστρι στο στόμα
Στη συνέχεια κάποιοι ιστοί ψεμάτων
Η αλήθεια είναι ένα μακρινό αστέρι
Στα μάτια μας
Φιλημένη από το σεληνόφως
Καινούργια μετά έρχεται πάλι
Και γελάει μπροστά στο πρόσωπο σου
Ψυθιρίζοντας μυστικά πόνου
Με τα ονόματα τους
Τι είδους φωτιά θα μπορούσε να κάψει το λεκέ
Από μια ζωή παραπεταμενη
Αλλά το άρωμα του καλοκαιριού ακόμα αναβλύζει
Από τα μαλλιά σου
Αν εξαιρέσουμε τη στάχτη
Υπάρχει μαγεία παντού
Έξω απο το παράθυρο υπάρχει εξέγερση
Τυλιγμένος με όλα σου τα ευρήματα
Για να ψάξεις κάτι νέο
Παίξε στις λίμνες όπως ο Καλοκαιρινός αέρας
Χόρεψε με τα δέντρα που ανακατεύονται με τη στάχτη
Πέρα από την περιοχή των λουλουδιών σαν
Να είσαι φιλημένη από το σεληνόφως