موی قرمزت مثِ آسمون سرخ
گرمی قلب تو دلمونو برد
می‌دونی هوات واسم نفسه
الان می‌فهمم چرا آدم اون سیبو خورد
عاشق مثِ من، مثِ تو
آتیش موی قرمز تو
هر شب که با تو بُر می‌خورم
سَر می‌شه آسِ من رو دل تو
همه خوبا یه طرف، تو یه طرف
تو یه مرواریدی تو عمق صدف
یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
همه خوبا یه طرف، تو یه طرف
تو یه مرواریدی تو عمق صدف
یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
موی تو آن سیب سرخ
و وسوسه‌ای سبز که عشق را آفرید
وقتی که همه ما رو دور زدن، تو بودی که منو میدون ندیدی
اگه نارفیقا همه پر زدن، تو بودی که دردمو به جون خریدی
دیگه به تو عادت کردم، دور همه اضافیا خط از دم
کشیدم و راحت کردم خودمو، اومدی حظ کردم
همه خوبا یه طرف، تو یه طرف
تو یه مرواریدی تو عمق صدف
یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف
همه خوبا یه طرف، تو یه طرف
تو یه مرواریدی تو عمق صدف
یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم
بیا دیگه نکنش وقتو تلف