موقرمز [Moo-ghermez] lyrics

موی قرمزت مثِ آسمون سرخ

گرمی قلب تو دلمونو برد

می‌دونی هوات واسم نفسه

الان می‌فهمم چرا آدم اون سیبو خورد

عاشق مثِ من، مثِ تو

آتیش موی قرمز تو

هر شب که با تو بُر می‌خورم

سَر می‌شه آسِ من رو دل تو

همه خوبا یه طرف، تو یه طرف

تو یه مرواریدی تو عمق صدف

یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم

بیا دیگه نکنش وقتو تلف

همه خوبا یه طرف، تو یه طرف

تو یه مرواریدی تو عمق صدف

یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم

بیا دیگه نکنش وقتو تلف

موی تو آن سیب سرخ

و وسوسه‌ای سبز که عشق را آفرید

وقتی که همه ما رو دور زدن، تو بودی که منو میدون ندیدی

اگه نارفیقا همه پر زدن، تو بودی که دردمو به جون خریدی

دیگه به تو عادت کردم، دور همه اضافیا خط از دم

کشیدم و راحت کردم خودمو، اومدی حظ کردم

همه خوبا یه طرف، تو یه طرف

تو یه مرواریدی تو عمق صدف

یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم

بیا دیگه نکنش وقتو تلف

همه خوبا یه طرف، تو یه طرف

تو یه مرواریدی تو عمق صدف

یه هدف‌دار شده دلِ تب‌دارم

بیا دیگه نکنش وقتو تلف