Eth solelh s’a pres era corsa,
Non èm neishuts hilhs de senhor,
Eths sòus non son ganhats en borsa,
Que pesan eth lor pes de sudor.
Lhevats tostemps aras aubetas,
Eths güelhs sus eth hum deth cafè,
Aths pòts tostemps ua cançoneta,
Que soniam a ce qui vam hèr.
Sus eth malh deras tèrras hautas,
Qu’avem usat tant de solièrs,
Botar un pè davant eth aute,
E tornar començar après.
Atau, volem ‘ra nòsta vita,
Atau, ‘ra nòsta dignitat,
Ganhà’s eth pan de cada dia,
Sense demandar caritat.
Si vam tath som dera montanha,
Qu’ei tà poder gueitar mes lonh,
Per aquiu baish que i ei ‘ra plana,
Damb eths ahèrs deth aute mond.
Ath miei deras arrominguèras,
Eth camin qu’ei tostemps estret,
Qu’ei ua aunor d’èster sus tèrra,
E de poder demorar dret.