Montagne verdi [Macedonian translation]

Помнам зелени гори, а и тркот на едно девојче,

Со мојот најискрен другар - едно зајче со муце црно.

Потоа еден ден ме зеде возот, тревникот, полјаната и сѐ она што беше мое,

Исчезнуваа лека-полека и, плачејќи зборував со Бога.

Колку ли пати јас барав сонце, колку ли пати само сол јас голтав,

Градот имаше илјада лица, а јас сонував зелени гори.

Мојата судбина е да бидам до тебе,

Со тебе близу не ќе треперам веќе јас

И ќе бидам како дете пак.

Помнам зелени гори онаа вечер во очите твои,

Кога рече: „Веќе е доцна, ќе те испратам ако сакаш“,

Во маглата твојте зборој, приказната твоја и приказната моја,

Потоа во мракот без зборој спиев со тебе на срцето.

Те сакам јас, моја голема љубов, те сакам јас, моја прва љубов,

Колку ли пати јас барав сонце, колку ли пати јас барав сонце.

Мојата судбина е да бидам до тебе, со тебе близу не ќе треперам веќе јас

И ќе бидам малку поженствена јас

Зелени гори во твоите очи ќе видам пак.