Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είναι όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ σαν κι αυτό
Σαββάτο ξημερώματα
βάζω φωτιά στα στρώματα
δε μένει πια εδώ ψυχή
μόνο αγέρας και βροχή
Όμως εσύ πρέπει να ρθεις
και όρθιο στον τοίχο να με στήσεις
κι αφού πως πέθανα θα δεις
μ’ ένα σου φιλί θα μ’ αναστήσεις
Μόνος μετρώ τη λύπη μου
κλεισμένος μες στην κρύπτη μου
κι ούτε ν’ ακούσω θέλω πια
γι’ αγάπη και για ανθρωπιά
δεν πείραξα κανένανε
μα οι καημοί για μένανε
και θα χαθώ σαν το φονιά
μες στη βροχή και το χιονιά
Μόνος αργά μεσάνυχτα
κι ας είναι όλα ορθάνοιχτα
δε θέλω άνθρωπο να δω
δύσκολο βράδυ είναι αυτό...