Μόνος στο πάρτυ [Mónos sto párti] lyrics

Είναι δύσκολο για μένα να μιλήσω για μένα

Πολλές φορές αντιδρώ αγχωμένα στην πρώτη επαφή

Γι' αυτό στα πάρτυ προτιμούσα να κοιτάζω από την ακρή

Με μια ελπίδα κρυφή πως κανείς δε θα ενδιαφερθεί

Να με ρωτήσει αν το βρήκα εύκολα και πως ήρθα

Να με ρωτήσει τι κάνω, για να απαντήσω τα ίδια

Να μου ζητήσει ίσως να παίξουμε αλήθεια ή θάρρος

Και να αρνηθώ γιατί δεν είχα θάρρος να πω την αλήθεια

Ήμουν παιδί εσωστρεφές, με λίγες συναναστροφές

Γιατί από μικρός ένιωθα πως χαραμίζονται οι λέξεις

Σε συζητήσεις επιφανειακές

Και πως τα πάντα μπορείς να τα διαβάσεις από μάτια

Φόραγα μαύρα, η τελευταία λέξη της μόδας

Ήταν για μένα η λέξη σάπια, γεμάτα τα ντουλάπια μου

Με ρίμες που δεν άκουσες ποτέ

Με μερικά από τα καλύτερα κουπλέ που έχω γράψει

Ικετεύοντας το βράδυ να περάσει

Τις νύχτες που ο νους μου δε λέει να ησυχάσει

Τις νύχτες που κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου

Όλοι εκείνοι που στα συναισθήματα των άλλων δε δίνουνε βάση

Πες τους λοιπόν πολλά φιλιά

Χάρηκα τόσο που δεν τους γνωρίζω και μπορώ τώρα πια

Να μιλήσω για μένα λιγάκι πιο ανοιχτά

Με λένε Μανώλη, ζω για να εκφράζω όσους δεν νιώθουν καλά

[Chorus]

Εκείνοι εκεί, τριγύρω καπνοί

Χορεύουν και δείχνουν κεφάτοι

Στην άκρη εγώ, τους παρατηρώ

Με την πλάτη στον τοίχο στο πάρτυ

Κι άμα κάποτε σε πιάσεις να θυμάσαι το τότε

Και να χαζεύεις τα καμμένα του καρέ

Θυμήσου πως κανείς δε ζει για πάντα

Μα των αναμνήσεων μας τα βράδια δε θα πεθάνουνε ποτέ

Απόψε πίνω μια γουλιά μονάχα για το σήμερα

Και όλο το μπουκάλι μου αδειάζω για το χθες

Όλο το μελάνι μου αδειάζω στις γραμμές

Όλες οι ανασφάλειες μου απόψε είναι γυμνές

Κι εκείνη σα να μη συμβαίνει τίποτα χορεύει

Ενώ οι άλλοι γύρω της ρίχνουν κλεφτές ματιές

Εγώ της είχα γράψει ένα ποίημα που έλεγε

Οι πριγκίπισσες δε δακρύζουνε, γιατί κλαις

Το άφησα κάτω απ' το θρανίο και μετάνιωσα

Μα όταν γύρισα να το πάρω το 'χε διαβάσει

Δεν το χα υπογράψει, δεν ξέρω αν με κατάλαβε

Δεν ξέρω αν τη στιγμάτισε, αν το θυμάται η άν το χει ξεχάσει

Κι άλλοι χορεύουνε, ποζάρουνε και νιώθουνε κουλ

Κι εγώ από μέσα μου λίγο τους ειρωνεύομαι

Πόσα δεν ξέρουνε, πόσο εφήμερα είναι αυτά που νιώθουνε

Και μεταξύ μας πόσο διαφέρουμε

Δεν είναι κουλ, γιατί κάνανε ότι καναν οι άλλοι

Δεν είναι κουλ να κάνεις ότι η μόδα σου επιβάλλει

Γιατί σου λέει αφομοιώσου ή απομονώσου

Και δεν είσαι κουλ αν δεν είσ' ο εαυτός σου