Πήγα να πετάξω, όνειρα να ψάξω
που δεν ακουμπάνε στη γη
Άπλωσα το χέρι σε ένα νταραβέρι
και μου πήραν την ψυχή
Έκανα κουμάντα και έχασα τα πάντα
δίπλα μου δε μένει κανείς
Έκανα παζάρια νύχτες και φεγγάρια
για μια ώρα επαφής
Μόνος μου την πάλεψα τη ζωή μου διάλεξα
Ο, τι μου αξίζει όσο κι αν κοστίζει το διεκδικώ
Μόνος μου το πλήρωσα ό,τι δεν εκπλήρωσα
ό, τι αγαπούσα και το αγνοούσα μες τον πανικό
Πήγα να πετάξω για να συνυπάρξω
μ’’όλους τους ανέμους μαζί
Έπιανα δυο φράγκα κι έκανα το μάγκα
που’ξερε καλά να ζει
Έπιανα τη σφαίρα πάνω στον αέρα
ρίσκαρα παντού σαν τρελός
Μάτωσα να μάθω και στο υπογράφω
πως την έχω δει αλλιώς
Δεν ήσουν καλό παιδί δεν ήσουν εντάξει
ήσουνα παραβατικός και χάλαγες την τάξη
Δεν κατάλαβες πως σ’αυτό τον κόσμο
διαρκώς πρέπει πάντα να’σαι καλός ηθοποιός
Δείχνε καθώς πρέπει στο κόσμο που σε βλέπει
σου φώναζαν όλοι μα εσύ πάντα πέρα βρέχει
Περιθωριακός, αντικοινωνικός πάσχιζες
πάντα να δείξεις πως δεν ανήκεις κανενός
Ούτε που έβαλες ποτέ πτυχίο σε ένα κάδρο
μέσα σου κόσμου το μαντρί το πρόβατο το μαύρο
Μ’αυτό το βιογραφικό δεν έχεις ενδιαφέρον
δεν έχει χώρο για σένα το σύστημα
ούτε συμφέρον...