Πόσο σε χρειάζομαι, έρωτά μου,
πόσο σ’ έχω ανάγκη τις νυχτιές,
όμως είσαι πάντα μακριά μου
φεύγεις όπως φεύγουν οι σκιές.
Μόνο στη φαντασία μου σε συναντώ
μόνο στη φαντασία μου σε κυβερνώ,
μόνο εκεί μου μιλάς, μόνο εκεί μ’ αγαπάς
κι όταν θέλω εγώ ξεψυχάς.
Πόσο σε χρειάζομαι, έρωτά μου,
ρίγος του κορμιού μου και του νου,
όμως μπαίνεις μέσα στην καρδιά μου
μόνο απ’ την πόρτα του μυαλού.