Аднойчы лісты я схаваў у бутэльку
А ў іх пытанні, што сон знялі з павекаў
Вялікай вадой, акіянам паплылі
Можа дзесці прысталі, а можа патанулі
Можа хтось напіша калісьці і адкажа:
Чаму ўрокі жыцця такія дарагія
Можа чакае засланы ложак у небе
А можа будзе лепей
А можа будзе лепей
Не будзе дзьмуць у твар
А можа будзе лепей
З нуля рушыць час
І словы да пабачэння
Скажу ў апошні раз
А можа будзе лепей
Калі ўсё з сябе аддам.
Аднойчы ноччу я пакрыўдзіўся на зоры
Бо на пытанні, яны не адказалі
Ці можа ёсьць дзе таемная дарога
Дарога да шчасця і меёсца дзе схавацца
Можа калісьці і навучуся быць сільным
А сваё цела зраблю з іншай гліны
Гучыць проста але чакаю ўсёж адказу
Што можа будзе лепей
А можа будзе лепей
Не будзе дзьмуць у твар
А можа будзе лепей
З нуля рушыць час
І словы да пабачэння
Скажу ў апошні раз
А можа будзе лепей
Калі ўсё з сябе аддам.
А можа будзе лепей
Не будзе дзьмуць у твар
А можа будзе лепей
З нуля рушыць час
І словы да пабачэння
Скажу ў апошні раз
А можа будзе лепей
Калі ўсё з сябе аддам.
І словы да пабачэння
Скажу ў апошні раз
А можа будзе лепей
Калі ўсё з сябе аддам.