Τα χέρια τρέμουν και ο άνεμος φέρνει ένα μεταλλικό αντικείμενο στην ψυχή
αλλά δεν σε ακούω πια,αλλά βλέπω τι έγινε
ξέρεις περισσότερα απο όσα ξέρω
μαζί μου μένει μόνο αυτός ο φόβος
σου συγχωρώ εκ των προτέρων αυτη την αυτοκτονία στα μάτια
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω αλλά γιατί να σιωπήσω?
δεν ξέρω τι να πω ,υπόσχομαι
μου είναι δύσκολο να μιλήσω, μα γιατί να σιωπήσω?
όλα στα συγχωρώ εκ των προτέρων
μου είναι δύσκολο να μιλήσω αλλά η κενότητα
και ο άνεμος σκίζουν τις υποσχέσεις
μου είναι δύσκολο να μιλήσω, το καταλαβαίνω
στα συγχωρώ όλα εκ των προτέρων
Δοκιμάσαμε πολλά χρώματα,αποτυπώματα στους τοίχους
σκέφτηκα πως ονειρεύτηκα χρωματιστά, αλλά δεν ήταν όνειρο
και τα χείλη πιστεύουν στην αεναότητα, και κάπου κοντά είναι το φως
αλλά τα καλώδια στις ελπίδες και στην απαντησή μου ένα 220
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω αλλά γιατί να σιωπήσω?
δεν ξέρω τι να πω ,υπόσχομαι
μου είναι δύσκολο να μιλήσω, μα γιατί να σιωπήσω?
όλα στα συγχωρώ εκ των προτέρων
μου είναι δύσκολο να μιλήσω αλλά η κενότητα
και ο άνεμος σκίζουν τις υποσχέσεις
μου είναι δύσκολο να μιλήσω, το καταλαβαίνω
στα συγχωρώ όλα εκ των προτέρων
Μου είναι δύσκολο να μιλήσω αλλά γιατί να σιωπήσω?
δεν ξέρω τι να πω ,υπόσχομαι
μου είναι δύσκολο να μιλήσω, μα γιατί να σιωπήσω?
όλα στα συγχωρώ εκ των προτέρων
συγχωρώ
συγχωρώ