Не сакам да ти ѕвонам,
а сепак го правам тоа.
Не сакам на тебе да мислам,
а се' уште го правам тоа.
Не сакам за тебе да зборувам,
a камоли да те видам.
Засрами се, дека се' уште
во моите песни се шмугнуваш!
Се обидував себеси да се убедам
дека всушност, воопшто не си убава,
дека си глупава
и не рабираш,
дека ние еден за друг не сме створени.
Но, со секоја твоја мана,
со секоја твоја мана,
со секоја твоја мана те сакам повеќе.
Ти си така божествено препотентна,
така чудесно арогантна,
прилично убаво вообразена-
затоа те именувам за Кралица на мојата земја.
Без оглед што постојано лажеш
и моците ги растажуваш,
изгледаш проклето невинo.
Таков е твојот стил.
Не можам да ти се лутам.
Со секоја твоја мана,
со секоја твоја мана,
со секоја твоја мана те сакам повеќе.
Со секоја твоја мана,
со секоја твоја мана те сакам повеќе.
(Повторувања)