Μια κοφτή στιγμή
δεν ξανάρχεται ποτέ
Μπορώ ακόμα να σε κρατήσω;
αναρωτιέμαι. Γιατί;
Γιατί δεν είσαι εδώ;
Βοριάς μες το μαλλί σου
Έτσι δεν θα φύγω ποτέ
Ο χρόνος μένει στάσιμος.
Με τον άνεμο
Προς τα πού πετάμε;
Όλο παραπέρα
αφήσου να ανεμιστείς
παιδί της φωτιάς
Σαν τη θράκα θέλουμε να' μαστε
συνέχισε όλο να καίς
ολόλαμπρα
Σ' αυτή τη στιγμή
δεν κοιτάζω πίσω
γεμάτη λαχτάρα μια σπίθα.
Πες, προς τα που πετάει;
προς τα που σ' αυτή τη χώρα;
Η γη εδώ και καιρό καμένη
Ποτέ δεν θα το καταλάβω
Ο κόσμος σταματάει!