Μακρια πανω απο τα ψυχρα Ομιχλωδη Βουνα,
Σε μπουντρουμια βαθια και σε σπηλαια παλια,
Πρεπει να φυγουμε μακρια στη χαση της μερας
Να βρουμε τον παλιο ξεχασμενο μας θησαυρο.
Τα πευκα θροιζαν απο ψηλα,
Ο ανεμος εκανε θορυβο* τη νυχτα,
Η φωτια ηταν κοκκινη, εσπερνε φλογες,
Τα δεντρα σαν πυρσοι ελαμψαν με φως.