Να κάθομαι σε ένα παγκάκι για πέντε λεπτά μαζί σου
Και να κοιτάζω τους ανθρώπους αν υπάρχουν τριγύρω
Να σου μιλάω για τις ωραίες μέρες που είναι νεκρές ή που θα ξαναέρθουν
Κρατώντας στα χέρια μου τα μικρά σου δάχτυλα
Να ταΐζουμε τα ηλίθια περιστέρια
Να κάνουμε πως τα κλωτσάμε
Και να ακούω το γέλιο σου που προκαλεί ρωγμές στους τοίχους και ξέρει κυρίως να επουλώνει τις πληγές μου
Να σου λέω ιστορίες από τα παιδικά μου χρόνια
Tα υπέροχα γλυκά που σουφρώναμε από τον παντοπώλη
Ζελεδάκια και μιντό, καραμέλες με ένα φράγκο
Και τα μιστράλ γκανάν
Να περπατάω ξανά μες στη βροχή για πέντε λεπτά μαζί σου
Και να κοιτάζω τη ζωή αν υπάρχει τριγύρω
Nα σου μιλάω για τη Γη χαμένη στα μάτια σου
Να σου μιλάω για τη μαμά σου λιγότερο
Nα πηδάω μες στις λακκούβες για να την κάνω να γκρινιάζει
Να χαλάμε τα παπούτσια μας και να γελάμε
Και να ακούω το γέλιο σου όπως ακούμε τη θάλασσα
Σταματάμε και γυρνάμε πάλι πίσω
Να σου λέω για τα παλιά **καραμπάρ και τα κόκο μποέρ
Και τα σκληρά γλυκά που γρατσουνούσαν τα χείλη μας
Και μας έσπαζαν τα δόντια
Και τα μιστράλ γκανάν
Και να κάθομαι σε ένα παγκάκι για πέντε λεπτά μαζί σου
Και να κοιτάζω τον ήλιο που δύει
Να σου μιλάω για τις ωραίες μέρες που είναι νεκρές και δε με νοιάζει
Να σου λέω πως δεν είμαστε εμείς οι κακοί
Και αν είμαι τρελή είναι μόνο για τα μάτια σου
Επειδή έχουν το πλεονέκτημα να είναι δύο
Και να ακούω το γέλιο σου να υψώνεται τόσο ψηλά
Όσο και οι κραυγές των πουλιών
Να σου λέω τελικά πως πρέπει να αγαπήσεις τη ζωή
Και να την αγαπάς εξίσου ακόμα κι αν ο χρόνος είναι δολοφόνος
Και παίρνει μαζί του τα γέλια των παιδιών
Και τα μιστράλ γκανάν
Και τα μιστράλ γκανάν