Чаму мне сніцца, як зноў і зноў
Мы з табою шпацыруем па родным Львове
Там пахне вясною, і сонца садзіцца
На беразе рэчкі, якой няма
І глядзяць ласкава львы на цябе
І вараць жаданні з пахам кавы
І вольна на рагу паміж пеклам і раем
У Львове так праста сваё не памірае
Е-е-е-е-е-е-е-е-е
Дыхае горад вясны маёй
Е-е-е-е-е-е-е-е
Горад вясны маёй
Бурлівае стагоддзе загоіць раны
Яшчэ да паўналецця тут усе ветэраны
Напоўненае святлом мінулае даруе
Чамусьці тут ніколі не хочацца гарбаты
Не хочацца снегу, не хочацца славы
Хай дастаецца царквам з харугвамі
Мы проста з табой пашпацыруем удвух
На беразе рэчкі, якой няма
Е-е-е-е-е-е-е-е-е
Дыхае горад вясны маёй
Е-е-е-е-е-е-е-е
Горад вясны маёй
Чаму нельга забыцца пра ліўні?
Мабыць, для герояў мы занадта ўразлівыя
Сцены і львы нам не дазваляюць
Развеяць попел, які ніяк не згасае
Тыя сны, у якіх я зноў і зноў
Шпацырую з табой па родным Львове
Там пахне вясною, і сонца садзіцца
На беразе рэчкі, якой даўно ўжо няма
Е-е-е-е-е-е-е-е-е
Дыхае горад вясны маёй
Е-е-е-е-е-е-е-е
Горад вясны маёй