Nâdiya:
Συναντηθήκαμε τυχαία ένα χειμωνιάτικο πρωινό.
Από το πρώτο βλέμμα, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.
Συναντηθήκαμε έκτοτε στα ουράνια.
Enrique:
Ακόμη νιώθω την τελευταία κλήση
ή το ποτό που κατέβασα,
τα στοιχήματα που μπήκαν
σε αγώνες ταχύτητας.
[Ακόμη βιώνω] την αναμέτρηση με τους ερασιτέχνες
και την διαμάχη με τους επαγγελματίες
στην αγορά του κόσμου
μήπως προμηθευτώ τα κέρδη μας.
Nâdiya:
Ας επιλέξουμε
να πάμε εκεί όπου αιμορραγώ
όταν το σώμα μου το υποδείξει
σαν μια βουή [που αναβλύζει] από τις φλέβες μου.
Αυτή είναι η υπόσχεσή μου και το βλέπεις
μέσα από τα βάθη της ψυχής μου.
Εκεί θα περιμένω.
Enrique & Nâdiya :
Όμως, μου λείπεις. Μου λείπεις.
Σε κάθε βήμα μας,
η καρδιά μου αισθάνεται την έλλειψή σου.
Για να μην σε αποφεύγω,
όποιο κι αν είναι το τίμημα,
δώσε μου χρόνο να σε αγαπήσω,
απλά για να διαπιστώσω
τι έχω χάσει.
Enrique:
Γνωρίζω τι απώλεσα
ετούτη τη σιωπηρή νύκτα.
Εξακολουθώ να διαισθάνομαι το γράπωμα του καρπού μου
όταν με πρόλαβες στην επιβίβαση στο αεροπλάνο.
Nâdiya :
Εσύ είσαι η ισχύς μου, το άλλο εγώ μου,
το δέρμα μου προσκολλημένο στο δικό σου.
Και, όπως μια ρωγμή μέσα στη μνήμη μου,
όλο τούτο το διάστημα... {κυλά}... μπροστά μου.
Enrique & Nâdiya :
Όμως, μου λείπεις. Μου λείπεις.
Σε κάθε βήμα μας,
η καρδιά μου αισθάνεται την έλλειψή σου.
Για να μην σε αποφεύγω,
όποιο κι αν είναι το τίμημα,
δώσε μου χρόνο να σε αγαπήσω,
απλά για να διαπιστώσω τι έχω χάσει.
Enrique :
Μακάρι να γυρνούσα το χρόνο πίσω,
να συμβουλευθώ την καρδιά μου και να χάσω την πτήση
για σένα και μόνο. Όμως, ξέρω...
Nâdiya :
Δώσε μου το χρόνο [που χρειάζεται] έτσι ώστε
να σου πω πως ήρθε ο καιρός να ζήσεις ελεύθερος.
Enrique & Nâdiya :
Όμως, μου λείπεις. Μου λείπεις.
Σε κάθε βήμα μας,
η καρδιά μου αισθάνεται την έλλειψή σου.
Για να μην σε αποφεύγω,
όποιο κι αν είναι το τίμημα,
δώσε μου χρόνο να σε αγαπήσω,
απλά για να διαπιστώσω τι έχω χάσει.