Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί σε αγαπούσα
Και θα χαρώ που γλίτωσα αφού δε μ’ αγαπάς
Θα λυπηθώ που γέλασες ενώ παραμιλούσα
Και θα χαρώ που γύρισες και με παρακαλάς
Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος
Ίσως, έτσι είναι φυσικό
Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως
Μίσος, κι είναι κάτι τραγικό
Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί ήσουν ο Θεός μου
Και θα χαρώ που διάλεξες το δρόμο της ντροπής
Θα λυπηθώ που γέλασες και μ’ έπνιγε ο καημός μου
Και θα χαρώ που γύρισες συγγνώμη να μου πεις
Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος
Ίσως, έτσι είναι φυσικό
Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως
Μίσος, κι είναι κάτι τραγικό