Μαγεμένη νύχτα (αυτή η νύχτα)
η νύχτα δεν έχει τη δύναμη να με βοηθήσει (είμαι μόνος)
η σιωπή δεν διδάσκεται ( και τίποτα δεν αλλάζει,όντως δεν είμαστε μαζί)
εν αναμονή του τηλεφωνηματός σου (σου γράφω για τελευταία φορά)
και τα χέρια τρέμουν ελαφρώς (τι κρίμα)
σαν τη φλόγα του κεριού ( ποτέ δεν έμαθα την απάντηση)
Το φως στο σκοτάδι των άδειων ελπίδων
Η απαντησή είναι αυτή
ίσως ναι ίσως όχι,αλλά ξέρω ,πως
είναι πολύ μικρά και αδιάφορα
χωρίς εκείνη
Αυτός ο ζωγραφισμένος κόσμος,ο νέος κόσμος
θα τον χρωματίσουμε εμείς οι ίδιοι
με γεμάτα όνειρα,έχω βάψει τον νέο κόσμο
όπου θα είμαστε εσύ και εγώ.
Θυμάμαι τη παλιά πόρτα,τα παράθυρα του σπιτιού σου
ξέρεις (ξέρεις)
πως θέλω να γυρίσω ( και τώρα και οι δύο μας έχουμε αλλάξει)
η γλυκιά αιχμαλωσία των μακρινών ημερών (και ο χρόνος πετά)
εκεί εσύ και εγώ είματσε στη ζέστη (μεταβαλλόμαστε)
το πιο τρυφερώ και πρωτόγνωρο συναίσθημα (που ήταν αναμεσά μας και έφυγε)
Περνουν τα χρόνια ,την ψάχνω παντού και πάντα
δεν υπάρχη ελπίδα,αλλά ξέρω πως
είναι πολύ μικρά και αδιάφορα
χωρίς εκείνη
Αυτός ο ζωγραφισμένος κόσμος,ο νέος κόσμος
θα τον χρωματίσουμε εμείς οι ίδιοι
με γεμάτα όνειρα,έχω βάψει τον νέο κόσμο
όπου θα είμαστε εσύ και εγώ.