ที่จริงแล้วฉัน จะมองแบบนี้
และฉีกการดาษห่อของออกเป็นเสี่ยง ๆ อย่างดึงดัน
เลือกเต้าเจี้ยวไร้การปรุงรสที่หมดไปแล้ว
สาละวนกับการเตรียมอาหารเช้า
บริบทในแต่ละวันของเธอผู้วางมาด
แต่ละวันที่รู้สึกรักใคร่เอ็นดู
แน่นอนว่าแม้แต่พอ พี่สาว หรือใครก็ตาม
ไม่มีทางรู้อย่างแ่น่นอน
เพราะความไร้เดียงสาที่ยื่นออกมาปิดไว้
อยากจะหายไปจังเลยเนอะ
พอนวดวนไปมา ก็อยากจะหั่นแล้วสิ
ควบคุมไม่ได้ด้วยถ้อยคำที่เป็นรูปธรรม
อยากให้ได้รู้สึกตัว แต่ก็จะสุขุมเข้าไว้
เจ็บปวดก่อนที่จะหาทางกลับกลับไม่ได้ก็ดีเหมือนกัน
กลบเกลื่อน กลบเกลื่อนสิ
ถ้าจะตบมือข้างเดียวจนห่างเหินกันไปแบบนี้
อยากจะได้สัมผัส = อยากจะฝ่าฟัน = แต่ก็ไม่ได้ลิ้มรส
เพราะยังคงปักใจเชื่อ
ไม่พูดหรอก ปล่อยไปไม่ได้หรอก
หากตอนที่สบตากัน ฉันยังเป็นตัวเองอยู่
ไม่เพียงพออ = อยากจะเชื่อมถึง = เป็นไม่ได้เลยสักอย่าง
คงจะดีกันมากกว่านี้เนอะ ดีแล้วล่ะ
ดวงวิญญาณเศร้าหมอง ยามได้ชำระล้างซึ่งกันและกัน
เรื่องราวใหม่ ยามได้แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
ดวงวิญญาณเศร้าหมอง ยามได้ชำระล้างซึ่งกันและกัน
เรื่องราวใหม่ ยามได้แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
พาไปให้ถึงจุดสุดท้ายจะได้มั้ย?
ลองหาอะไรมาแทนที่เซลล์ธรรมชาติสิ
หยุดทำลายความฝันกันสักทีได้มั้ย?
ถึงจะอยากพะวงกับเรื่องในร่างกายนี้ก็เถอะ
อยากจะยืนยัน
แม้ความสบายใจจะแปดเปื้อน ก็อยากหั่นมันเป็นชิ้น ๆ
รักษาสมการของแรงกระทำไว้ไม่ได้หรอก
อยากจะใกล้ชิด แต่ก็จะสุขุมเข้าไว้
ซื่อตรงก่อนจะหยุดกลางคันก็ดีเหมือนกัน
กลบเกลื่อน กลบเกลื่อนสิ
ถ้าจะตบมือข้างเดียวจนห่างเหินกันไปแบบนี้
อยากจะได้สัมผัส = อยากจะฝ่าฟัน = แต่ก็ไม่ได้ลิ้มรส
เพราะยังคงปักใจเชื่อ
ไม่พูดหรอก ปล่อยไปไม่ได้หรอก
หากตอนที่สบตากัน ฉันยังเป็นตัวเองอยู่
ไม่เพียงพออ = อยากจะเชื่อมถึง = เป็นไม่ได้เลยสักอย่าง
คงจะดีกันมากกว่านี้เนอะ ดีแล้วล่ะ
ดวงวิญญาณเศร้าหมอง ยามได้ชำระล้างซึ่งกันและกัน
เรื่องราวใหม่ ยามได้แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
ดวงวิญญาณเศร้าหมอง ยามได้ชำระล้างซึ่งกันและกัน
เรื่องราวใหม่ ยามได้แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน
อยากลองข้ามผ่านไป โดยไม่มีใครล่วงรู้
อยากทำให้ชุ่มฉ่ำ ก่อนมันไม่จะคงทน
ถ้าตอนนี้เธอเข้าใจก็อยากจะถามอยู่ พูดสิ
แต่ก็อยากเป็นตัวของตัวเอง แค่สักนิดก็ยังดี
กลบเกลื่อน กลบเกลื่อนสิ
ถ้าจะตบมือข้างเดียวจนห่างเหินกันไปแบบนี้
กลบเกลื่อน กลบเกลื่อนสิ
ถ้าจะตบมือข้างเดียวจนห่างเหินกันไปแบบนี้
อยากจะได้สัมผัส = อยากจะฝ่าฟัน = แต่ก็ไม่ได้ลิ้มรส
เพราะยังคงปักใจเชื่อ
ไม่พูดหรอก ปล่อยไปไม่ได้หรอก
หากตอนที่สบตากัน ฉันยังเป็นตัวเองอยู่
ไม่เพียงพอ = อยากจะเชื่อมถึง = จะพูดมันออกมา
แค่ขอบคุณ ก็ดีพอแล้วล่ะ