Liljublóm sem að leit sólu mót
Á lífsins morgni var í burtu hrifið
slitið óvænt upp af sinni rót
ekkert finnst þar síðan nema grjót
Aftanstund og örlítill þeyr
Í eyra mér er hvíslað dimmum rómi:
“Lætur eftir sig, það líf, sem deyr
lítið skarð í hópinn, ekki meir.”
Hjálpar alltaf að
eiga í sínum hjartastað
ljóselska minning ljúfa
Sorgin er ein á yfirferð
Ótti af henni mannfólkinu stendur
hún er bæði köld og viðsjárverð
og velur ekki neina sáttagerð
Liljublóm sem að leit sólu mót
Á lífsins morgni var í burtu hrifið
slitið óvænt upp af sinni rót
ekkert finnst þar síðan nema grjót
Hjálpar alltaf að
Eiga í sínum hjartastað
ljóselska minning ljúfa