Минає день, минає ніч [Minae den', minae nich] [Belarusian translation]

Мінае ноч.., мінае дзень…

Хвіліны коцяцца, што хвалі сіняе.

Не ў тым і рэч, не ў тым і рэч, --

Што я -- «люблю навек» -- сказала -- зліч, табе.

Не столь тужы́ць, не ў тым туга́,

Што цэлы сусвет быў калісь ў тваіх вачах,

Бязмежны сусвет быў калісь ў тваіх вачах,

Але не ў тым -- мая туга...

Бяда не ў тым, што свішча вецер люты,

Што студзень вокны «цвет змярцелымя» распіша,

Бяда не ў тым, што ты мяне не любіш,

Бяда, што не магу цябе я разлюбіці.

Бяда не ў тым, што свішча вецер люты,

Што студзень кветкі мёртвыя ў акне малюе,

Бяда не ў тым, што ты мяне не любіш,

Бяда -- ніколі жа цябе не… разлюблю я.

…

Мінае дзень, і ноч прайшла..,

Не дадзена так нам с табою – часу быць.

І спраў няма, нямае спраў,

Што по́сле сустрэчы расстанне -- звоны біць.

Не ў тым туга, не ў тым туга,

Што не пачула ўсі́мі ноч -- тваё «бывай»,

Як здрады выстрал прагучала той -- «бывай»,

Але не ў тым мая туга.

Бяда не ў тым, што свішча вецер люты,

Што студзень на акне малюе кветкі мёртвыя,

Бяда не ў тым, што ты мяне не любіш,

Бяда, што не́ змагчы́ мне бе́з цябе ніколі.

Бяда не ў тым, што свішча вецер люты,

Што студзень кветкі мёртвыя ў акне малюе,

Бяда не ў тым, што ты мяне не любіш,

Бяда -- ніколі жа цябе не… разлюблю я.