مینا [Minaa] [Transliteration]

ز جهان دل بر کندم تا شوری پیدا کردم

تو پریشان مو کردی چون مجنون صحرا گردم

ز تو نوشین لب باشد هم درمان و هم دردم

دلم از خون چون مینا، لبریز و من خاموشم

شب هجران جای می ، خوناب دل مینوشم

ز خیالت برخیزد ، بوی گل از آغوشم

تو سیاه چشم از چشمم، تو دوری من بیمارم

تو سیه گیسو هر شب در خواب و من بیدارم

(2)

تو لب میگون داری ، من اشک گلگون دارم

ز تو دل گر برگیرم، از غم دیگر میمیرم

بخدا دور از رویت از جان شیرین سیرم

ز جهان دل بر کندم تا شوری پیدا کردم

تو پریشان مو کردی چون مجنون صحرا گردم