Απ’ τα χείλη της μου έμεινε η πίκρα
Στην ψυχή μου νωπές οι πληγές.
Δεν αλλάζει ποτέ είναι ίδια
Είναι η αγάπη που ματώνει καρδιές.
Μην την πιστεύετε,
ψέματα λέει!
Έτσι υποκρίνεται,
κάνει πως κλαίει.
Είναι γυναίκα χωρίς αισθήματα
Παντού γυρεύει καινούρια θύματα.
Το κορμί της σκορπίζει τα βράδια,
Δεν αισθάνεται καθόλου ενοχές,
Κι ψυχή της σας λέω είναι άδεια,
Και καινούριες ζητάει αγκαλιές.