Είμαι ο μόνος που ξέρω
Που διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνος
Έχω ημικρανία
Κι ο πόνος μου διακυμαίνεται από πάνω, κάτω κι πλαγίως
Δόξα τον Θεό που είναι Παρασκευή
Γιατί οι Παρασκευές θα είναι πάντα καλύτερες απ' τις Κυριακές
Γιατί οι Κυριακές είναι οι μέρες τις αυτοκτονίας
Δεν ξέρω γιατί μου φαίνονται πάντα τόσο μελαγχολικές
Καταιγίδες, σύννεφα, χιόνι και ψιλή βροχούλα
Είτε είναι ο καιρός, είτε τα γράμματα κοντά στο κρεβάτι μου
Καμιά φορά ο θάνατος μοιάζει καλύτερος απ' την ημικρανία στο κεφάλι μου
Ας ειπωθεί τι αντιπροσωπεύει ο πονοκέφαλος
Είμαι εγώ υπερασπίζοντας με αγωνία
Είμαι εγώ αιωρούμενος σε μια ανυπεράσπιστη δοκιμασία
που με δοκιμάζει ένας αδίστακτος εξεταστής
Που αντιπροσωπεύεται καλύτερα απ' τις μελαγχολικές μου σκέψεις
Δεν έχω αυτό που παθαίνει ο συγγραφέας όταν κολλάει
Απλά, ο συγγραφέας μου μισεί το ρολόι
Δε μ' αφήνει να κοιμηθώ, μάλλον θα κοιμηθώ όταν πεθάνω
Και καμιά φορά ο θάνατος μοιάζει καλύτερος απ' την ημικρανία στο κεφάλι μου
Είμαι ο μόνος που ξέρω
Που διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνος
Μα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέ
Ναι, ναι, ναι
Δεν είμαι τόσο καλά όσο φαίνομαι, συγχώρα
με που φωνάζω, σου λέω πως δεν μεγαλώνουν πράσινοι κήποι μέσα στο ψυχισμό μου
Είναι ένας άλλος εγώ
ένα δύσκολο θηρίο που τρώει καμένα δέντρα
Πάγωσε την εικόνα
Άσε με παρακαλώ, να ζωγραφίσω ένα νοητικό πορτραίτο
κάτι που δε θα ξεχάσεις, έχει να κάνει με το κούτελο μου
και πως είναι μια πόρτα που κρατάει πίσω περιεχόμενα
που κάνουν το περιεχόμενο του κουτιού της Πανδόρας να φαίνεται μη βίαιο
Πίσω απ' τα βλέφαρα μου είναι νησιά της βίας
το μυαλό μου έχει ναυαγήσει, αυτή είναι η μόνη γη που μπορούσε να βρει το μυαλό μου
Δεν ήξερα πως ήταν τόσο βίαιο νησί
γεμάτο παλιρροϊκά κύματα, κι τρελαμένα αυτοκαταστροφικά λιοντάρια
Προσπαθούν να με φάνε, το αίμα τρέχει στο πηγούνι τους
και ξέρω πως μπορώ να πολεμήσω η ν' αφήσω το λιοντάρι να κερδίσει
Αρχίζω να μαζεύω ότι όπλα μπορώ να βρω
Γιατί καμιά φορά για να παραμείνεις ζωντανός πρέπει να σκοτώσεις το μυαλό σου
Είμαι ο μόνος που ξέρω
Που διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνος
Μα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέ
Ναι, ναι, ναι
Και θα πω πως πρέπει να βρίσκουμε μια μέρα για να ξεφεύγουμε απ' όλο τον πόνο που έχει δημιουργήσει το μυαλό μας
το παιχνίδι δε παίζεται μόνο του
Και θα πω πως πρέπει να βρίσκουμε μια στιγμή και να το κρατάμε παγωμένο και να ξέρουμε πως η ζωή έχει μια ελπιδοφόρα χαμηλή φωνή
(επανάληψη)
Είμαι ο μόνος που ξέρω
Που διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνος
Μα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέ
Τα καταφέραμε ως εδώ, τα καταφέραμε