Śmierć Poety lyrics

Nie pomogły zastrzyki,

Recenzje i pomniki,

Ni kwaśne mleko:

Przyszedł szarlatan - szuja,

Obejrzał go, pobujał:

- Dementia praecox.

Toż radość była w domu,

Nareszcie koniec sromu,

Skończony kłopot!

Dozorca śmiał się setnie:

- Zaraz mu nitkę przetnie

Panna Atropos.

Żona klaskała w dłonie:

- Ach, przecie nadszedł koniec

Pijackich orgii.

Bólów miałam niemało,

Nareszcie twoje ciało

Wezmą do morgi.

Wszyscy stanęli kołem

Z czołem bardzo wesołem.

Prasa, kuzyni;

I szacowne to grono

Orzekło unisono:

- Dobrze tak świni!

Po co dziewki uwodził,

Nocą domy nachodził,

Sen rwąc dzieciątek;

I po co Pod Zegarem

Lał w brzucho wino stare

Świątek i piątek?

Zna go dobrze Warszawa:

Pożyczał - nie oddawał,

Nasienie drańskie;

A "poetyczne dale"

To byly te skandale

W Małej Ziemiańskiej.

Dobrze ci, stary draniu,

Za grzechy nad otchłanią

Inferna zwisasz.

Najprzód gwiazdy i róze,

Potem stołek w cenzurze -

Sprzedajny pisarz!

Tak to nadobne grono

Radziło unisono

W śmiertelnej sali.

A że lico miał bladsze

Orzekli: - Pewnie nadszedł

Koniec kanalii.

Zapachniały zefiry,

Brzękły potrójne liry,

Pierzchnęła tłuszcza.

Serce alkoholowe

Unieśli aniołowie

Na złotych bluszczach.