Zanim nazwiesz Van Gogha1 stukniętym, wiedz, że
on jest jak balkon, a ty jak parter2.
Zanim powiesz, że miał nierówno pod sufitem, zrób mi rysunek kredką3 na papierze.
Van Gogh – nie jakiś tam facet,
ale ktoś, kto w twoim wieku
czyta książki Emila Zoli4,
zna Szekspira5,
zna Dickensa6.
Ty czytasz instrukcje obsługi nagrywarki DVD.
On – trzysta listów, literatura piękna;
Ty – sto sześćdziesiąt znaków7, dwie buźki8, i na tym koniec.
On – Londyn, Paryż, Antwerpia;
Ty – Megastore, Iper9, multipleks.
On – zdystansowany, lecz wie wszystko o swym bracie Theo10;
Ty – dzielisz życie, a nic nie wiesz o swym bracie11.
On wędruje po polach, bo to go inspiruje;
ty dorabiasz się zakwasów na domowej bieżni.
Cóż, od samego początku, mój drogi chłopcze,
powinieneś się zgodzić, że
Ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh,
ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh.
Van Gogh!
W wieku szesnastu lat krąży wśród kolekcji dzieł sztuki;
ty w wieku szesnastu lat zbierasz karty Yu-gi-oh!12
[On] w wieku dwudziestu lat odwiedza sale w Luwrze13,
a ty się spłukujesz w autosalonie SUVów14.
On – naoliwione płótno i tworzył obrazy,
ty – naoliwione muskuły i kulturystyczne turnieje.
On – wieśniaczki, modelki, prostytutki,
ty spędzasz noce w łóżku z komputerem.
On ma talent, dobrze to wiesz;
ty już od jakiegoś czasu go nie masz.
On polega na sobie;
Ty grasz online w pokera.
On nakręca się spotkaniem Gauguina15,
ty się nakręcasz wciągając kokainę.
On – absynt16 i poezja;
ty – zero poezji.
On ma wiarę, ty czujesz się mesjaszem.
Van Gogh – ostrzem noża odcina sobie ucho17;
słyszę, jak gadasz i mam ochotę zrobić to samo.
Mam w ręku brzytwę, ale cię nie zabiję.
Będę miał litość nad tobą, bo
Ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh.
Demolujesz wszystko, kiedy strzelają gola,
stoisz w kolejce po smartfona.
Ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh.
Ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh.
Dobra, Van Gogh jadał tubki z farbą i różne dziwne rzeczy,
zapewne mniej toksyczne niż twój cheeseburger.
Halucynacje, które zmieniają postrzeganie
ty załatwiasz sobie grzybkami w Amsterdamie, ale to nie czyni z ciebie artysty.
Ty masz świra na punkcie komórek, on na punkcie słoneczników18.
Chodzenie z tobą to trochę jak chodzenie samemu;
jeden szybki ruch i wszystko się zmienia jak w rubamazzo19
Mam dla ciebie nowinę, chłopcze:
już nie jesteś zdrowy.
Ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty, ty jesteś stuknięty,
a nie Van Gogh, a nie Van Gogh,
a nie Van Gogh.
Ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh,
ty jesteś stuknięty, a nie Van Gogh.
1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Vincent_van_Gogh2. "ground floor" - po angielsku w tekście oryginalnym3. "crayon" - po angielsku w tekście oryginalnym4. https://pl.wikipedia.org/wiki/Émile_Zola5. https://pl.wikipedia.org/wiki/William_Shakespeare6. https://pl.wikipedia.org/wiki/Charles_Dickens7. aluzja do komunikatorów typu Twitter8. emotikony9. włoska sieć hipermarketów10. https://pl.wikipedia.org/wiki/Theo_van_Gogh_(marszand)11. gra słów w oryginale "Teo" (imię brata Vincenta Van Gogha) i "tuo" - twój (brat)12. za Wikipedią: Yu-Gi-Oh! – shōnen manga autorstwa Kazukiego Takahashi. Opowiada historię chłopca grającego w karty. Na jej postawie powstał serial anime o tym samym tytule.13. https://pl.wikipedia.org/wiki/Luwr14. https://pl.wikipedia.org/wiki/Samochód_sportowo-użytkowy15. https://pl.wikipedia.org/wiki/Paul_Gauguin16. https://pl.wikipedia.org/wiki/Absynt; popularny trunek wśród artystów w tamtych czasach17. słynny akt autoagresji, którego dokonał Van Gogh18. https://pl.wikipedia.org/wiki/Słoneczniki_(obrazy_Vincenta_van_Gogha)19. Popularna we Włoszech prosta gra w karty; nie wymaga szczególnego myślenia, więc mogą grać nawet dzieci. Trochę jak nasza gra "w wojnę", choć zasady nieco się różnią.