Μου ‘χες πει,
δε θα μπορέσει κανένας
να ραγίσεις εμάς
μες στη ζωή
εμείς θα ζούμε σαν ένας
σα Θεό μ’ αγαπάς.
Μου ‘χες πει
πως ο ουρανός είναι ένας
κι αγκαλιά τον κρατάς.
Μα τον κοιτώ
και ξέρω πια πως για σένα
δεν υπάρχω εδώ.
Μια ζωή
εγώ δε ζούσα για μένα
εγώ ζούσα για μας,
μα εσύ
εσύ δε ζεις για κανένα
τον κανένα αγαπάς.
Τώρα εγώ
φοβάμαι αυτό το κανένα
που όλο μπαίνει μπροστά,
να τον κοιτώ
όταν μου λες «έχω εσένα»
μα όχι αληθινά.
Μια ζωή
εγώ δε ζούσα για μένα
εγώ ζούσα για μας,
μα εσύ
εσύ δε ζεις για κανένα
τον κανένα αγαπάς.
Μια ζωή
εγώ ζούσα για μας
μα εσύ
δε ζούσες για μας.
Μια ζωή
εγώ ζούσα για μας
μια ζωή.
Τώρα εγώ
κοιμίζω αυτό το κανένα
κάθε νύχτα ζεστά
και το πρωί
ξυπνάει, μου κλέβει εσένα
και σε παίρνει μακριά.