Κι αν με ψάξεις θα χαθείς
τόσα λόγια ξεχασμένα
εικόνες που έλεγαν θα ‘ρθεις
μα πάντα όλα σου ήταν ξένα.
Μην μου κλαις, μη φοβηθείς
μένεις στο τίποτα εσύ
σβήσαν τα φώτα της γιορτής
και κάνει θόρυβο η σιωπή.
Ένα φως πριν αναστηθώ
κι η ζωή σαν το άνεμο
στους καιρούς να αφήνεσαι
μια προσευχή για να ‘ρθεις.
Σ’ ένα μέρος θα κρυφτώ
που να μοιάζει στο κορμί σου
νερό απ’ το αίμα σου να πιω
ν’ ακουμπήσω στην ψυχή σου.
Μην μου κλαις θα σου μιλώ
κρυφές ανάσες σα φιλιά
δε μένει τίποτα να δω
μόνο η δική σου ομορφιά.
Ένα φως πριν αναστηθώ
κι η ζωή σαν το άνεμο
στους καιρούς να αφήνεσαι
μια προσευχή για να ‘ρθεις.