Κάθε βράδυ στ’ όνειρό μου έρχεσαι ξανά.
Η ματιά σου με πληγώνει και με τυραννά.
Ξένη είσαι απέναντί μου κι ούτε μου μιλάς.
Δε σε νοιάζει πια καθόλου πόσο με πονάς...
Θ’ ανάψω τώρα μια φωτιά και θα σου κάψω την καρδιά
Να μην μπορείς να αγαπήσεις άλλον άνθρωπο ξανά
Δεν μπορώ να σε κοιτάζω σ’ άλλη αγκαλιά
Στεναχώρια μ’ έχει πιάσει που δε σ’ έχω πια.
Κι όταν σε θυμάμαι πάλι, σκέφτομαι πολλά,
Και φοβάμαι να πιστέψω άλλη μια φορά...