Τα φιλιά μου πια δεν θέλουν να περιμένουν
Αυτη την κρυα νυχτα, άνοιξε τον αέρα για μενα *
Μόνο εσύ θα μπορούσες να δαμάσεις
Την ακυβέρνητή μου καρδιά
Πλησίασε, δεν υπάρχει τρόπος να φρενάρεις
Σταμάτα, πια τα όνειρά μου είναι αναπόφευκτα
Με χαμηλή φωνή μπορείς να (με) θεραπεύσεις
Αυτήν την ανυπόφορη σιώπη
Σε φοβήθηκα
Θέλησα να αποδράσω από σένα
Θέλησανα σβήσω τη φωτιά με βενζίνη
Προχωράς προκαλώντας τη βαρύτητα με τα φτερά σου
Με την ατέλειωτή σου δύναμη, με αυτό τον τρόπο που με φιλάς
Που το στόμα μου χρειάζεται
Να χαθω στα μάτια σου
Και να βρεθώ ξανά
Που η ψυχή μου το αποφεύγει
Είσαι η αγαπημένη μου καταιγίδα
Όπου κι αν θέλεις να πας, θα σε ακολουθήσω
Θα είσαι το φεγγάρι μου σε σκοτεινούς δρόμους
Δεν πιστεύω σε σένα και θα αφήσω πίσω
Το παρελθόν μου και το μέλλον μου
Σε φοβήθηκα
Θέλησα να αποδράσω από σένα
Θέλησανα σβήσω τη φωτιά με βενζίνη
Προχωράς προκαλώντας τη βαρύτητα με τα φτερά σου
Με την ατέλειωτή σου δύναμη, με αυτό τον τρόπο που με φιλάς
Που το στόμα μου χρειάζεται
Να χαθω στα μάτια σου
Και να βρεθώ ξανά
Που η ψυχή μου το αποφεύγει
Είσαι η αγαπημένη μου καταιγίδα
Στην "ακτή" της νύχτας (μεταφορικά)
είμαστε φυγάδες της μοναξιάς
Που μπορεί να βρεθέι στο σκοτάδι
Προχωράς προκαλώντας τη βαρύτητα με τα φτερά σου
Με την ατέλειωτή σου δύναμη, με αυτό τον τρόπο που με φιλάς
Που το στόμα μου χρειάζεται
Να χαθω στα μάτια σου
Και να βρεθώ ξανά
Που η ψυχή μου το αποφεύγει
Είσαι η αγαπημένη μου καταιγίδα