Ў сшытку я пішу зноў, і толькі час губляю, а ты:
Ты там за морам, i ў мяне ты, паблiзу мяне,
Ў глыбi(-нi) маёй душы.
Разбіраю сумкi, клічу я сябровак, далей (і што ж?)
Вучыцца ўсё яшчэ павінна,
А я цябе шукаю ў сшытку тым.
З заўтрашняга дня ўсе, як заўсёды, вернецца:
Людская ў горадзе мітусня... О-о…
Я не хачу кахаць так больш.
Як цябе хацела б зненавідзець, нават там,
Але хачу, каб ты быў тут -- са мной.
Я не хачу кахаць так больш.
…Мне без цябе, што за жыццё.
Я не хачу кахаць так больш. О-о…
Муж. партия (Raf):
Кожны вечар, як i другi: глядзіш ты на мяне
З таго жа фота з мора, дзе мы…
Але яго ў скрыначцы/шкатулке зачыню.
Мне тэлефануе та’, хто не адмовiць мне,
Але калі яе (па-)кахаю,
Я змог бы з ёй забыцца пра цябе.
А пасля канiкул колькі бы размоў нi шло,
Гісторый пра пару-гады… О-о..
Я не хачу кахаць так больш.
Жартаваць хачу я, i без драматызма, вот!
Кажу больш, -- бачу больш сябе -- з табой.
Я не хачу кахаць так больш.
…Мне без цябе, што за жыццё…
Я не хачу кахаць так больш. О-о…