A ll'acqua chiara e frésca,
a ll'acqua 'e tre funtane,
me so' lavato 'e mmane...
E me ll'aggio asciuttate
'e n'àlbero a li ffrónne
addó' canta nu miérolo cianciuso
e s'annascónne...
Miérolo affurtunato,
Viato a chi te sènte!...
'Sta vóce, allegramènte,
scéta 'o silènzio attuórno...
e trèmmano sti ffrónne
addó' canta ll'auciéllo apprettatóre
e s'annascónne!
Pur'io cantavo: io pure,
cuntenta e affurtunata,
tutt'a santa jurnata...
- St'uocchie! Ah, quante só' bèlle!
E chésti ttrézze jónne!
- mme dicètt'uno. - E 'sta faccia ca ride
e s'annascónne! -
Miérolo affurtunato,
Viato a chi te sènte!...
'Sta vóce, allegramènte,
scéta 'o silènzio attuórno...
e trèmmano sti ffrónne
addó' canta ll'auciéllo apprettatóre
e s'annasconne!
Mo chiágneno cu mmico
ll'àrbere, ll'èrba, 'e ffrónne...
e ll'èco mme rispónne...
Cchiù 'sta faccia nun ride,
ma 'e làcreme se 'nfónne:
Dint'a sti mmane mèje, róssa se 'nzèrra
e s'annascónne!...
Miérolo affurtunato,
Viato a chi te sènte!...
'Sta voce, allegramènte,
scéta 'o silènzio attuórno...
e trèmmano sti ffrónne
addó' canta ll'auciéllo apprettatóre
e s'annascónne!
E s'annascónne!