Όταν ο ορίζοντας δίνει τα χέρια με τον ορίζοντα
όταν το σκοτάδι σβήνει τη φασαρία των ανθρώπων
η κόπωση μέσα μου που δεν φεύγει πια μακριά
σαν την σκιά ενός πράγματος ακόμα δικού μου
Μου λείπεις
Στην όψη σου
και σ΄αυτό το χαμόγελο το κάπως αδιάφορο
στις δικιολογίες των αυτών των ίσως σου
Είσαι τέτοιος κόμπος στο λαιμό που δεν πάει κάτω
Κι εσύ κι εσύ
μου λείπεις μου λείπεις
μπορώ να κάμω πως είμαι καλά αλλά μου λείπεις
Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει
να σ’ έχω πλάι πριν κοιμηθώ
σαν βαδίζω ξυπόλητος μες στην ψυχή
Μου λείπεις και θα μπορούσα
να ‘ψαχνα μιαν άλλη γυναίκα αλλά θα ξεγελιόμουν
Είσαι η μετάνοιά μου χωρίς τελειωμό
το κρύο των πρωινών μου
Όταν κοιτάζω τριγύρω
και νιώθω οτι μου λείπεις
τώρα που μπορώ να σου δώσω κάτι παραπάνω
Κι εσύ κι εσύ
μου λείπεις μου λείπεις
Μου λείπεις και θα μπορούσα
να ‘ψαχνα μιαν άλλη γυναίκα αλλά θα ξεγελιόμουν
Είσαι η μετάνοιά μου χωρίς τελειωμό
το κρύο των πρωινών μου
Όταν κοιτάζω τριγύρω
και νιώθω οτι μου λείπεις