ای مکزیکیان، با غریو جنگ،
پولاد و عنان را آماده سازید
تا از پژواک صدای توپخانه،
دل زمین به لرزه درآید.
تا که از پژواک صدای توپخانه،
دل زمین به لرزه درآید!
ای میهن، باشد تا فرشته ایزدی صلح،
ابروانت را با زیتون بپوشاند،
چرا که سرنوشت جاودان تو
به انگشت خداوند در بهشت نگاشته شد:
اما اگر دشمن بیگانه گستاخی کرده
و پا بر حریم خاکت گذارد،
ای میهن گرامی به این بیندیش
که خداوند هر پسرت را یک سرباز ساخته‌است.
ای میهن! ای میهن! فرزندانت سوگند می‌خورند
که واپسین نفس خود را در راه تو کشند
اگر شیپور جنگ آن‌ها را
به بسیج برای نبرد دلاورانه فراخواند.
برای تو، گل‌شاخه‌های زیتون!
برای آنان خاطره‌ای از عزت!
برای تو، برگ بوی پیروزی!
برای آنان، آرامگاهی از افتخار!