Μέθυσαν τα μάτια μου και πάλι εσένα βλέπουν
από μπροστά μου να περνάς.
Μέθυσαν τ’ αυτιά μου και νομίζουν πως ακούνε
να μου λες πως μ’ αγαπάς.
Μεθυσμένη μου καρδιά,
αλλού σου λέω κι αλλού με πας κι όλο σε βρίζω.
Μεθυσμένη μου καρδιά,
πάλι στο δρόμο του οχτάρια ζωγραφίζω.
Μεθυσμένη μου καρδιά,
εσύ που ξέρεις ότι κλαίω κι όταν γελάω,
μεθυσμένη μου καρδιά,
πότε θα πάψεις να χτυπάς να μην πονάω;
Μεθυσμένη μου καρδιά.
Νύχτωσε στα μάτια μου και βγαίνω στο σεργιάνι
μονάχη μες στον ουρανό.
Πάλι φεγγαρόβολτες για σένανε θα κόβω
μήπως τύχει και σε δω.