Φτάνει... να μου ζεστάνεις με ένα χάδι το χειμώνα,
είσαι η εξαίρεση στον κάθε μου κανόνα
Γύρω μου κάθε μια φωνή και άλλη γνώμη,
μα δε χρωστώ καμιά συγγνώμη…
Δε με νοιάζει... φτάνει να 'χω εσένα μόνο
Έχω μάθει... για τα λάθη να πληρώνω
Δε με νοιάζει... ό,τι και να λεν' για 'σένα
Η αγάπη... φέρνει πίσω τα χαμένα
Μέθυσέ με μια βραδιά ακόμα
δε χορταίνω το δικό σου στόμα
Μέθυσε με, φλόγα μου και τρέλα
κι αγκαλιά μου να καούμε έλα
Βγαίνω... στην πόλη μόνος με τα φώτα τα σβησμένα,
μα για φεγγάρι μου κι αστέρια έχω εσένα
Κανείς δε βρίσκει λογική σ' αυτή τη σχέση
μα εγώ κάνω ό,τι μ' αρέσει...