Στο μέταλλο την καρδιά μου, σπάω αγάπη μου
Όταν σ’ ακουμπάω
Στο μέταλλο της αγάπης πάνω
Πέφτω και σπάω αγάπη μου
Η αγάπη ποτέ δε θα φτάνει
Για πλάσματα διψασμένα
Κάτι παιδιά σαν εσένα κι εμένα στη γη
Μπορεί να τα τρελάνει
Η αγάπη μπορεί να τρελάνει
Κάτι παιδιά σαν εμάς
Που πάντα λες πως θα φύγεις
Μα πάντα πας χτυπάς με δύναμη
Την καρδιά σου πάνω στο μέταλλο
Μα τι να κάνω, αγάπη μου
Τόσο πονάω που σ’ ακουμπάω
Αγάπη μου
Τρελαίνομαι, τα φιλιά μου σπάω
Στο σώμα σου όταν σε φιλάω
Αγάπη μου, τόσο πονάω
Λες και χτυπάω σε μέταλλο