Δεν είσαι έτοιμος ποτέ, ποτέ, ποτέ
Γι’ αυτό που σου συμβαίνει
Εσύ επιπλέεις στα ρηχά αργά, αργά
Κι ο άνεμος σε παίρνει
Σ’ ένα νησάκι φουσκωτό
Εκεί, εγώ, τα χέρια μου ένας δρόμος
Κι ούτε κατάλαβα το πώς
Το πώς γυρνά ανάποδα ο κόσμος όλος
Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα
Με πέτυχε η αγάπη
Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα
Και δε ζητούσα κάτι
Με σκόρπισε η αγάπη
Με σκόρπισε μακριά
Εγώ το είχα υποσχεθεί
Εκεί, κλειστή τη σκέψη μου να έχω
Κι ούτε που ζήτησα κουπιά
Ούτε πανιά
Στον άνεμο να τρέχω
Μα πάντα έρχονται αλλιώς, αλλιώς, αλλιώς
Τ’ αγγίγματα στο δέρμα
Και ανατρέπεται ο παλιός, ο σταθερός ο κόσμος
Μ’ ένα βλέμμα, ψέμα
Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα
Με πέτυχε η αγάπη
Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα
Και δε ζητούσα κάτι
Με σκόρπισε η αγάπη
Με σκόρπισε μακριά