Mes souvenirs de toi [Polish translation]

Każdego roku w sierpniu o poranku

mam ściśnięte gardło.

Nie mam ochoty wstać,

moje żaluzje są opuszczone.

Przez całe lato cię wzywałam;

nigdy nie powróciłeś.

Pewnego dnia mnie opuściłeś

i zniknąłeś.

Gdy przychodzi grudniowy wieczór,

czepiam się myśli,

że w nowym roku

zechcesz się ze mną znów zobaczyć.

Przez całą zimę cię wzywałam;

nigdy nie wróciłeś.

Musiałam wierzyć w coś przeciwnego.

Tak, pomyliłam się.

Pory roku włóczą się u mnie,

zostawiając mnie samą twarzą w twarz

nie wiem z czym…

z naszą miłością, którą przegania czas.

Wszystko się rozmywa, ale nic nie wymazuje

wspomnień o tobie,

wspomnień o tobie.

Jesień u mego okna

bez ciebie nie ma sensu.

Moje poniedziałki to nieustanne

skryte opiewanie ciebie.

Zachowuję wszystkie „być może”,

które wiążą mnie z tobą;

tak cenne są okruchy,

które mi z tego pozostały.

Pory roku włóczą się u mnie,

zostawiając mnie samą twarzą w twarz

nie wiem z czym…

z naszą miłością, którą przegania czas.

Wszystko się rozmywa, ale nic nie wymazuje

wspomnień o tobie,

moich wspomnień o tobie,

moich wspomnień o tobie.

Martwe miłości tańczą walca,

zboża znów rozkwitają.

Czekam pod swymi drzwiami.

Pozwalam ci odejść.