מרדף [Meradef] [Polish translation]

Dobra ziemia z miodem w tętnicach

Lecz krew w jej rzekach płynie jak woda.

Ziemia której góry miedziane

Ale nerwy ze stali. 1

Ziemia której dziejami pościgi,

Dwa tysiące stron i jedna 2,

Aż się nie wypali

Już niedługo cały tlen w jej płucach

Przez bieg w pościgu.

Ziemia którą ścigają wrogowie

A ona swych wrogów goni w pościgu.

Ona swych wrogów dogoni, lecz jej wrogowie

Oni nie złapią jej w rękę.

Ta która widzi swe życie przed sobą

Zwisające jak drżący listek.

Ona się obawia,

Lecz jakby nie była wcale stroskana

Odczeka do końca pościgu.

Koniec pościgu chroni się w skalnej szczelinie

I chowa swe oblicze w kryjówce, w kryjówce,

Ale dotrze do swego końca jako słońce

Które nadejdzie ze Wschodu.

A wtedy matki więcej płakać nie będą

Ani po synach ojcowie,

Tak, on nadejdzie

I nogi nasze do wtedy nie zmęczą się

Gonić śladami nadzieji

1. W oryginale: Ale jej nerwy żelazne 2. W oryginale: jeszcze jedna