Kim ister ki inançlarımızdan ayırmayı
Bildiğimiz bu dünyayı
Ve kim sadece siyahı ve beyazı görür
Ayırabilir fedakarlığı ölümden
Belki günün birinde barışabiliriz
İçimizdeki dünyayla
Ve seni beklerim
Gözlerimi kapatana dek
Zamanı geldiğinde
Anlayacaksın bir kez daha, yalnız kaldığını
Ve son kış hepimiz için gelir
Hayat haindir
Ama bir tek sen değilsin rol yapmak zorunda olan
Zamanda bir saniyeyiz biz
İyiyle kötünün bir olduğu
Dünyayı dolaşan kuyruğun
Sonundayız biz
Ben kendi tarihimin tanrısıyım
Oyunun ustasıyım
İnanabilirdim belki, eğer o gelseydi bana
Ve ismimi fısıldasaydı kulağıma
Bazen merak ediyorum rüzgarın nereye estiğini
Eğer hayat hiç olduysa
Bazen merak ediyorum yalnızca inanç
Beni günahtan alı koyabilir mi
Gözlerini kapattığında
Yazdan hatıralar gelir aklına
Mesela hafif yağan yağmurun açması gibi havayı
Rüzgar eserken
Gerçekten denediğini bildiğin için mutlusundur
Ve sona erer
Kış bile... hayatın sonbaharı
Ve hepimiz inancımızla
Herkes için merhamet dileriz
Ben sırrı olmayan bir adamım
Kararımı içimde alırım
En soğuk kış esintisini kucaklayacağım
Ve her bir günahın bedelini ödeyeceğim
[Helena]
Zafer, oyun değildir
öleceğini unutma
[Mephisto]
Tek ses... ben, ne iyi
ne de tatlı ve zarif olabildim
vatanın için ölüyorsun unutma
öleceğini unutma
[Ariel]
Şimdi uşak senin ellerindeyim
İnkar etmeyeceğim artık
Artık kaçmayacağım
Son bu
Son hatırlayışım
Ve işte bu öğrenmenin bedeli
Öğrendikçe daha fazlasını isteriz
Çünkü çok yalnızız
Ben sırrı olmayan bir adamım
Kararımı içimde alırım
En soğuk kış esintisini kucaklayacağım
Yolculuğa çıkabiliriz
Kendi tarihimin tanrısıyım hala
Onun bana geleceğine inanıyorum hala
Ve ismimi fısıldayacağına
Günün birinde barışabiliriz
Ve yalanların da ötesine geçebiliriz
Ve ben, seni bekleyeceğim
Gözlerimi kapatana dek